Omschrijving
Wanneer Tara, achtentwintig jaar en zorgeloos, een knobbel in haar borst laat onderzoeken, krijgt ze de diagnose borstkanker. Het traject dat volgt, is even intens als heftig: met kamergenoten die in de ziekenhuiskamer poepen, praten over het invriezen van eitjes zonder kinderwens, verdwaalde operatieslangetjes, de stress van kaal, helse pijnen en kringspierbotox. Maar Tara is te veel gehecht aan het leven om de moed te laten zakken.
En dan kan ze eindelijk haar pruik afzetten en in volle vaart verder leven. De grens tussen alertheid en paranoia neigt te vervagen, wanneer ze in haar oksel een nieuwe knobbel denkt te voelen.
Gehecht zuigt de lezer mee in de realiteit van een leven met terugkerende kanker. Ondanks dat dit een rotverhaal is, is het geen zwaar boek; Tara weet te relativeren en haar lezer op momenten ook lucht te geven. Een bloedeerlijk verslag over veerkracht, doorgaan en levenslust, dat de lezer aan het denken zet over de niet-vanzelfsprekendheid van het leven.
Heleen
In 10 jaar tijd drie keer de diagnose kanker krijgen en toch positief blijven en vooruit kijken. Hoe doe je dat..? Dit boek van Tara laat zien hoe rauw het leven eruit kan zien als je (dood)ziek bent en toch iedere keer weer die strijd aangaat en de mooie dingen uit iedere dag weet te halen. Geschreven in pure, eerlijke woorden op een persoonlijke en humoristische manier en erg fijn weg te lezen. Wat ik zelf heb gedaan met een lach en een traan. Een must-read voor iedereen die met deze nare ziekte te maken heeft of heeft gehad. Eigenlijk een must-read voor iedereen met een mooie en belangrijke boodschap: de dingen zijn namelijk niet altijd zo vanzelfsprekend in het leven. Ondanks dat kan je altijd moed houden en er iets moois van maken!